El mundo de la música Εspañola

      ¡Hola!, amigos! Bienvenido al mundo de la música Εspañola!

      Θέλοντας να γνωρίσουμε μουσικές από διάφορες περιοχές του κόσμου, σήμερα θα κάνουμε ένα ταξίδι στον μουσικό κόσμο της Ισπανίας! Ταξιδεύουμε, λοιπόν, σε μια χώρα της νοτιοδυτικής Ευρώπης, που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου.  Η χώρα διαιρείται διοικητικά σε 17 "Αυτόνομες Κοινότητες", δηλ. "τοπικές κυβερνήσεις" που είναι υπεύθυνες για την εκπαίδευση, αγροτική ανάπτυξη, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια, τον πολιτισμό κάθε περιοχής. Οι περιφέρειες και εθνικότητες έχουν το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης, χωρίς αυτό να τις εμποδίζει να αποτελούν το ενιαίο Ισπανικό έθνος. Από τις περιοχές αυτές, η Ανδαλουσία (νότια), η Καταλονία (ανατολικά), η Χώρα των Βάσκων (βόρεια) και η Γαλικία (δυτικά), είναι αυτόνομες «ιστορικές εθνικότητες» (ιδιαίτερες εθνικές φυλές).  

     Στην Ανδαλουσία, λοιπόν, στον ισπανικό νότο και κυρίως στη  Σεβίλλη, το Κάδιξ και τη Μάλαγα, αναπτύχθηκε τον 19ο αιώνα μια ξεχωριστή μουσική που συγκέντρωσε στοιχεία της μουσικής των Αράβων, των Σεφαραδιτών (Εβραίων της Ισπανίας) και των τοπικών τσιγγάνων. Πρόκειται για τη μουσική (και χορό) "Flamenco", που σύντομα αφού ενσωμάτωσε μουσικά στοιχεία και από άλλες περιφέρειες, το άκουσμά του κατέληξε να χαρακτηρίζει τον πολιτισμό ολόκληρης της Ισπανίας. 

    Αν και η παλαιότερη μορφή Flamenco, το "Cante Jondo" (Κάντε Χόντο) ακούγεται μόνο από ανδρική φωνή χωρίς συνοδεία οργάνων, όταν αργότερα στη μουσική προστέθηκε η συνοδεία της κιθάρας (toque) και ο χορός (baile), το Flamenco γνώρισε μεγάλη άνθηση. Στο -κυρίως μελαγχολικό- φλαμένκο, ο τραγουδιστής αλλά και ο κιθαρίστας "αυτοσχεδιάζουν", δηλ. ερμηνεύουν το τραγούδι με βάση τα στιγμιαία συναισθήματά τους.  Ανάμεσα στους σπουδαίους τραγουδιστές του Flamenco, ξεχωρίζουν οι: Camarón de la Isla, Manuel Torre, El Lebrijano και Antonio Molina, οι δε σημαντικότεροι κιθαρίστες του, είναι οι: Carlos Montoya, Paco de Lucia, Paco Peña, Carlos el Canario, Tomatino, Antonio Negro κ,ά. 

     Ας παρακολουθήσουμε τον κορυφαίο δεξιοτέχνη της κιθάρας Carlos Montoya στο κομμάτι "Farruca"

   Κι εδώ, ο Paco de Lucia (που πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου 2014: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=571850, http://www.naftemporiki.gr/story/770923/pethane-o-pako-nte-louthia), με το κομμάτι του "Entre dos aguas" (ηχογρ. 1976)

    Ο -ιδιαίτερα εκφραστικός- χορός του Flamenco, αποδίδεται με ρυθμικό χτύπημα των ποδιών και κινήσεις των χεριών, στα οποία συχνά κρατούν καστανιέτες ή βεντάλιες. Ένα δείγμα του "φλογερού" χορού Flamenco: https://www.youtube.com/watch?v=sFUC5ROtN8M. 

      Όπως είπαμε, σημαντική ήταν η προσφορά των Εβραίων "Σεφαραδιτών" στον πολιτισμό της Ισπανίας. Κατά τη μακρόχρονη παραμονή τους σε ολόκληρη την Ιβηρική χερσόνησο (περίπου από το 300 έως το 1492 μ.Χ.), δημιούργησαν μια μεικτή Ισπανο-εβραϊκή διάλεκτο (τη "ladino") και μια πλούσια μεικτή μουσική παράδοση. Εδώ ακούμε ένα χαρακτηριστικό τραγούδι τους: "La Roza enflorese"

      Όμως, το Flamenco δεν είναι το μοναδικό παραδοσιακό μουσικό είδος της Ισπανίας. Εξίσου σημαντικό είναι το Pasodoble (=διπλό βήμα, όνομα που θυμίζει τον ρυθμό των δύο μουσικών χρόνων του).
     Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η μουσική του Pasodoble μπήκε έντονα στη ζωή της Ισπανίας, καθώς συνδέθηκε με τις ταυρομαχίες, αφού παίζεται κατά την είσοδο του ταυρομάχου στην αρένα ("Paseo") και κατά τη διάρκεια των "περασμάτων" του ("Faena") πριν σκοτώσει τον ταύρο.
      Αν και το έθιμο των ταυρομαχιών έχει καταδικαστεί από πολλούς ως βάρβαρο, δεν υπάρχει κανείς που να μην ενθουσιάζεται με το άκουσμα ενός Pasodoble, όπως τα:  "España Cañí", "El gato montés", "Que Viva España", "Sombreros y Mantilles", "Amparito Roca", "La Gracia de Dios" κ.ά.

  Ακούστε το πασίγνωστο "España Cañí" (=τσιγγάνικη Ισπανία). σε μια... επεισοδιακή συναυλία του André Rieu και της "Johann Strauss Orchestra"...

Hurra la música de España!