Ωδή στη Χαρά

     Θεωρείται από πολλούς ως το πιο σπουδαίο μουσικό δημιούργημα όλων ων εποχών και σίγουρα είναι το πιο σπουδαίο έργο του Γερμανού συνθέτη Ludwig van Beethoven (Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, προφορά γερμ.: φαν Μπέτοφεν).
    Γεννημένος στη Βόννη, τον Δεκέμβριο του 1770, ο Λ.β.Μπετόβεν υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες και πιανίστες της "Κλασσικής εποχής". Καταγόταν από μουσική οικογένεια, αλλά κανένας από τους προγόνους του δεν άφησε συνθετικό έργο. Οι σπουδές του κοντά σε φημισμένους δασκάλους και συνθέτες της εποχής, όπως ο Joseph Haydn, ο Johann Georg Allbrehtsberger και ο Antonio Salieri, του έδωσαν γερές βάσεις, ώστε να καθιερωθεί ως συνθέτης, συντηρούμενος από έσοδα των δημόσιων συναυλιών του (πράγμα σπάνιο για τα χρόνια εκείνα), τις οποίες κάνει κυρίως στην πρωτεύουσα της Αυστρίας (και Ευρωπαϊκή "μουσική πρωτεύουσα"), τη Βιέννη. με τη στήριξη του αριστοκρατικού κόσμου της Αυστρίας, Βοημίας και Ουγγαρίας,
        Πέρα από το πλούσιο και εξαιρετικής ομορφιάς έργο του, ο Μπετόβεν έχει μείνει στη σκέψη όλων από ένα τραγικό γεγονός, που σημάδεψε όλη τη ζωή του: από την ηλικία των 26 ετών περίπου, χάνει σταδιακά την ακοή του, μέχρι που (το 1820 περίπου) οδηγείται σε πλήρη κώφωση! Παρά το βαρύ χτύπημα της μοίρας, δε σταματά μέχρι το τέλος της ζωής του (Βιέννη, 26 Μαρτίου 1827) να συνθέτει, χωρίς να μπορεί να ακούσει ούτε έναν ήχο! (μάλιστα γράφει -πραγματικά- αριστουργήματα!).
       Ένα απ΄αυτά τα σπουδαία έργα της τελευταίας περιόδου της σταδιοδρομίας (και της ζωής) του, είναι η -κολοσσιαίων διαστάσεων και διάρκειας- 9η Συμφωνία του, την οποία "δουλεύει" επί έξι χρόνια: από το 1818 έως το 1824.
     Τα τρία πρώτα (από τα τέσσερα συνολικά) μέρη του έργου, γράφτηκαν σχετικά εύκολα. Στο τέταρτο μέρος, όμως, ο μεγάλος μουσικός δημιουργός επιχειρεί κάτι πρωτόγνωρο-μοναδικό μέχρι τότε (και κάτι που τον απασχολεί ιδιαίτερα): να συμπεριλάβει φωνητική-χορωδιακή μουσική σε μια Συμφωνία. Αποφασίζει, λοιπόν, να μελοποιήσει το ποίημα "An die Freude" (=«Για τη Χαρά») του Γερμανού ποιητή Friedrich Schiller (Φρήντριχ Σίλερ) και να το ενσωματώσει στο 4ο μέρος της 9ης Συμφωνίας του, γνωστό ως «Ωδή στη Χαρά», έναν πραγματικό "Ύμνο στη χαρά και την παγκόσμια συναδέλφωση".
      Στο: http://www.geocities.ws/sergio_bolanos/himnoen.html θα βρούμε το κείμενο του ποιήματος και άλλες πληροφορίες.
    Η πρεμιέρα του έργου δίνεται τη Δευτέρα 7 Μαΐου 1824 στο εντελώς γεμάτο «Theater am Kärntnertor» της Βιέννης. Στο τέλος της συναυλίας, το ακροατήριο ξεσπά με ενθουσιασμό σε χειροκροτήματα για τον συνθέτη, ο οποίος παρευρίσκεται μεν, αλλά δεν μπορεί να ακούσει τίποτε! Και τότε μια τραγουδίστρια της χορωδίας γυρίζοντάς τον προς το κοινό, τον βοηθάει να δει όλη την αίθουσα συναυλιών να σείεται από τα χειροκροτήματα και να καταλάβει -με πολύ συγκίνηση- τις αντιδράσεις του κόσμου...

      Το 4ο μέρος της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν, καθιερώθηκε από το 1972, ως "ύμνος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου¨ και από το 1985 ως "επίσημος ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης" (μόνο το μουσικό μέρος, χωρίς τους στίχους).

        Αυτό το απόσπασμα της 9ης Συμφωνίας, θα ακούσουμε τώρα από μια πολύ πρωτότυπη συναυλία, που έγινε σε ανοικτό χώρο (όχι σε ειδική αίθουσα).στις 31 Μαΐου 2012, για να εορταστούν τα 130 χρόνια της "Banco Sabadell" (https://www.bancsabadell.com). Συμμετέχουν πάνω από 100 άτομα της "Orquestra Simfònica del Vallès" και της "Amics de l'Òpera y la Coral Belles Arts", αλλά και όλος ο κόσμος που βρέθηκε τυχαία σ΄αυτό το απίστευτο "happening". 

      Επέλεξα αυτή τη συναυλία, τόσο για την πραγματική "ζωντάνια" του ήχου, όσο και για να δούμε πώς "χτίζεται" ένα ορχηστρικό μουσικό έργο, προσθέτοντας ένα προς ένα όλα τα όργανα.