19 Μαΐου 1919: Ποντιακή Γενοκτονία

    Ποντιακής καταγωγής δεν είμαι (αν και θα το καυχόμουν αν ήμουν, όπως αισθάνομαι για κάθε γωνιά του Ελληνισμού), αλλά δεν μπορώ να σιωπήσω μια τέτοια μέρα: 19 Μαΐου, επέτειο της Γενοκτονίας  των Ποντίων το 1919. Τι έγινε αυτή τη μέρα, μπορούμε να το μάθουμε από πολλές πηγές. Αν θέλετε μπορώ να σας προτείνω την εξής:

     Το απίστευτο, είναι ότι -μέσα στο όμορφο Μαγιάτικο περιβάλλον- κάποιοι λησμόνησαν αυτήν την επέτειο και κάποιοι -ακόμη πιο ασεβείς- δεν την αναγνωρίζουν!
     Πέρασε, λοιπόν, απαρατήρητη η μέρα αυτή και κυρίως δεν έγινε γνωστή εκεί που έπρεπε, δηλαδή στους χώρους όπου διαμορφώνονται άνθρωποι και πλάθονται ψυχές: στα ΣΧΟΛΕΙΑ!  Κι αυτό, έπρεπε να γίνει με στόχο όχι το μίσος, αλλά τη γνώση!   

      Η Ιστορία δεν υπάρχει μόνο ως εξεταζόμενο μάθημα, ούτε για να την μεταχειριζόμαστε όπως μας συμφέρει! Η ΙΣΤΟΡΙΑ, όπως τη δίδαξε ο αρχαίος Θουκυδίδης είναι η πιστή ("χωρίς φόβο και πάθος") καταγραφή του παρελθόντος, για να το γνωρίζουν στο μέλλον.

Την πατρίδαμ' έχασα, άκλαψα και πόνεσα.

Λύουμαι κι'αρόθυμο, όι-όι ν' ανασπάλω κι' επορώ.

Ρεφραίν: Μίαν κι' άλλο ΄σην ζωή μ' σο πεγάδι μ' σην αυλή μ'.

Νέροπον ας έπινα, όι-όι και τ' ομμάτα μ' έπλυνα. 

Τά ταφία μ' έχασα ντ' έθαψα κι' ενέσπαλα.

Τ' εμετέρτς αναστορώ, όι-όι και ΄ς σο ψυόπο μ' κουβαλώ.

Ρεφραίν...

Εκκλησίας έρημα, μοναστήρα ακάντηλα,

πόρτας και παράθυρα, όι-όι επέμναν ακρόνυχτα.