29 Μαΐου 1453 «Η Πόλις εάλω»

     Στις 29 Μαΐου 1453, η δοξασμένη πόλη του ελληνισμού και του χριστιανισμού μπαίνει για πάντα στο παρελθόν. Αυτές ήταν "οι τελευταίες ώρες της Βασιλεύουσας". Η Πόλη που ο Μέγας Κωνσταντίνος την έκανε πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και πήρε το όνομά του, τελικά πέφτει στα χέρια των Τούρκων, μετά από σκληρή πολιορκία από τον στρατό και τον στόλο του σουλτάνου Μωάμεθ (Μεχμέτ) Β', του "Πορθητή".

      Βέβαια η μέρα αυτή ήταν απλά η κατάληξη μιας μακρόχρονης περιόδου πτώσης και παρακμής: είχε προηγηθεί η πρώτη "Άλωση" (=κατάκτηση) της Πόλης από τους Σταυροφόρους (1204) και η απώλεια πολλών εδαφών της Αυτοκρατορίας. Έτσι γύρω στο 1450. η αποδυναμωμένη Πόλη με τους -περίπου- 70.000 κατοίκους, δεν θύμιζε σε τίποτε την άλλοτε ισχυρή πρωτεύουσα των 500.000 κατοίκων. 

    Οι πολλοί εχθροί που είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν, η έχθρα με τις  χώρες της Δυτικής (Καθολικής) Ευρώπης και οι απερίσκεπτες γκρίνιες και διχόνοιες στο εσωτερικό για το ποιος θα αναλάβει την εξουσία (!), προετοίμαζαν την τελική πράξη της Άλωσης από τους Οθωμανούς. Οι ίδιοι είχαν επιχειρήσει να πάρουν την Πόλη το 1422, αλλά η ανδρεία των πολιορκημένων κατοίκων και τα ισχυρά κάστρα της, τα γνωστά "Θεοδοσιανά τείχη" (κτίσθηκαν τον 5ο αιώνα μ.X. από τον Mεγάλο Θεοδόσιο) που εκτείνονταν σε απόσταση έξι χιλιομέτρων περίπου, κράτησαν μακριά τους κατακτητές, όχι όμως για πολύ. 

     Στις 5 Απριλίου 1453 ο στρατός του Μωάμεθ, που έφτανε τους 400.000 άνδρες, ξεκινά νέα πολιορκία της Κωνσταντινούπολης. Ο τελευταίος αυτοκράτοράς της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (εικ. επάνω: έφιππος σε λευκό άλογο - πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου) και ο στρατός του, που δεν ξεπερνούσε τους 8.000 άνδρες, αμύνεται με επιτυχία.

    Η τελική έφοδος των Οθωμανών γίνεται με μεγάλη σφοδρότητα το πρωί της 29ης Μαΐου. Τότε αποκαλύπτονται τα αδύνατα σημεία άμυνας της Πόλης: στη βόρεια άκρη των τειχών υπήρχε μια μικρή πύλη, η Kερκόπορτα, η οποία μετά από την τελευταία νυχτερινή επίθεση έμεινε ανασφάλιστη. Οι Tούρκοι στρατιώτες το πρόσεξαν κι έτσι βρήκαν την ευκαιρία για να εισβάλουν. Σε λίγο, ο στρατός του Μωάμεθ θα σκορπούσε παντού τον θάνατο και την καταστροφή κι ένα θλιβερό μήνυμα θα έφτανε παντού: "Η Πόλις εάλω" (= η Πόλη πάρθηκε-κατακτήθηκε!)
   

   Περισσότερα για τη σημερινή επέτειο της Άλωσης, διαβάζουμε σε μια δημοσιογραφική σελίδα.  Ακόμα, βλέπουμε πώς αφηγείται τα γεγονότα η κορυφαία ιστορικός-Βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ.  Μια λεπτομερής παρουσίαση του χρονικού της Άλωσης, υπάρχει στη σελίδα "Ιστορικά θέματα".     Τις τελευταίες στιγμές του τελευταίου Έλληνα αυτοκράτορα διαβάζουμε στο: olympia.gr .
        Παρακολουθούμε ένα σχετικό ντοκιμαντέρ του καναλιού "National Geografic" 

          καθώς και το ειδικό αφιέρωμα της τηλεοπτικής  εκπομπής "Η Μηχανή του Χρόνου". 

          

      Μπορούμε να διαβάσουμε μερικούς από τους Θρήνους για την Άλωση και να ακούσουμε το τραγούδι “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, ένα τραγούδι του ποντιακού ελληνισιμού, από την Τραπεζούντα, που πρωτοθρήνησε την Άλωση της Πόλης.

      Ένα ακόμη τραγούδι για την Άλωση, από το Νεοχώρι Χαλκιδικής: "Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης". Ο σχεδόν χαρούμενος-χορευτικός ρυθμός του τραγουδιού τονίζει πως αν και η Πόλη πέρασε σε ξένη (και βάρβαρη) κυριαρχία, στη σκέψη του ελληνικού λαού υπάρχει πάντα η ελπίδα πως "πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικιά μας θά ΄ναι"...