Ένα "εργαλείο δουλειάς" που παλιότερα υπήρχε σε κάθε δημόσια υπηρεσία, ήταν η γραφομηχανή. Μ΄ αυτήν μπορούσαμε να γράψουμε ένα κείμενο με ωραία γράμματα, σαν του τυπογραφείου. Μόνο που είχε δύο προβλήματα:
1.κάθε φορά που θέλαμε να ξαναγράψουμε ένα κείμενο, έπρεπε να επαναλάβουμε τη δακτυλογράφησή του (σε αντίθεση με τα σημερινά προγράμματα "επεξεργασίας κειμένου", όπως το Microsoft Word, που έχουν τη δυνατότητα να σώσουν -Save- το κείμενο, και
2.τα πλήκτρα της γραφομηχανής έκαναν πολύ περισσότερο θόρυβο απ' αυτόν που κάνουν τα πλήκτρα ενός σύγχρονου υπολογιστή.
Αυτός ο θόρυβος, όμως, έδωσε έμπνευση σε έναν συνθέτη να γράψει ένα μουσικό κομμάτι που ονομάζεται "The Typewriter" (=η Γραφομηχανή). Πρόκειται για ένα ορχηστικό κομμάτι που γράφτηκε από τον Αμερικανό συνθέτη και μαέστρο Leroy Anderson (1908–1975) και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1950 από την "Boston Pops Orchestra".
Η εκτέλεση του κομματιού απαιτεί -εκτός απ' όλα τα άλλα μέλη μιας ορχήστρας- την παρουσία και ενός μουσικού, που "γράφει" σε μια πραγματική γραφομηχανή, με όλους τους θορύβους της. Βέβαια, αυτός ο μουσικός (συνήθως είναι μουσικός που παίζει κρουστά όργανα) δεν γράφει κανονικά και χωρίς λάθη κάποιο κείμενο, αλλά προσποιείται πως γράφει, κάνοντας απλά θόρυβο με τα πλήκτρα! Το δύσκολο είναι πως η ..."δακτυλογράφηση" του κειμένου πρέπει να είναι πολύ γρήγορη και απόλυτα συγχρονισμένη με τη μουσική της ορχήστρας.
Δείτε τον Αυστριακό περκασιονίστα (μουσικό κρουστών οργάνων) Martin Breinschmid, να "δακτυλογραφεί" μαζί με την "Strauß Festival Orchestra Vienna", σε ζωντανή συναυλία, στο " BASF concert hall Ludwigshafen" της Γερμανίας, το 2008:
Δείτε ακόμη τον ντραμίστα Andrea Vadrucci (Vadrum) σε ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας κρουστών και ...γραφομηχανής:
και τον Αμερικανό κωμικό ηθοποιό Jerry Lewis σε μια κωμική εκδοχή του κομματιού, από την κινηματογραφική ταινία "Who's Minding the Store?" (1963):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου