Το τραγούδι της Φαντασίας

     Είναι πολύ όμορφο πράγμα να έχεις φαντασία, που να μπορεί  να σε ταξιδεύει παντού: στο όνειρο, στη χαρά, στην ξεγνοιασιά, στην ελπίδα. Αυτό ακριβώς καταφέρνει να μας δώσει η ποιήτρια Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου με το "Τραγούδι της Φαντασίας":

Να 'χαμε τον ήλιο τόπι και τη θάλασσα σιρόπι 

παγωτό γλυκό το χιόνι, που δε λιώνει, δεν τελειώνει. 

Νά' ν' η λάσπη σοκολάτα τα νησιά μπισκότ' αφράτα 

και μες στου ουρανού το πιάτο το φεγγάρι μαντολάτο.

Πετάει η φαντασία μας, πετάει, σ' απίθανο μας παίρνει ταξιδάκι 

στην ξενοιασιά και τ'όνειρο μας πάει, σαν άσπρο συννεφένιο καραβάκι   (Ρεφραίν)

Να 'ταν τα βουνά παστέλι, τα ποτάμια από μέλι, 

οι λιμνούλες μαρμελάδα κι η βροχή πορτοκαλάδα 

Να 'ταν οι αγροί γεμάτοι πάστα-φλώρα μυρωδάτη, 

να 'ταν και τα βοτσαλάκια τραγανά καραμελάκια. 

Πετάει η φαντασία μας, πετάει ... (2φ)

Με μεγάλη αγάπη σε όλους σας...