Καθώς ο καιρός βοηθάει, μια βόλτα στον κόσμο νομίζω πως είναι ό,τι πρέπει! Οδηγός μας σ΄ αυτή τη βόλτα θα είναι η Μουσική, που μπορεί να μας ταξιδέψει στον χώρο και τον χρόνο (και μάλιστα ανέξοδα...)
Ας μεταφερθούμε, λοιπόν, στην Αμερικανική ήπειρο, για να γνωρίσουμε μια ιδιαίτερη μουσική που γεννήθηκε εκεί: την Jazz. Πρωτοεμφανίζεται γύρω στα 1900 στη Νέα Ορλεάνη της πολιτείας Λουϊζιάνα, στον νότο των ΗΠΑ.
Η ονομασία της προέρχεται μάλλον από το γαλλικό ρήμα jaser(=φλυαρώ), αφού κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μουσικής είναι η ελευθερία της έκφρασης και ο αυτοσχεδιασμός.
Οι μουσικοί της Jazz αυτοσχεδιάζουν ρυθμικά και μελωδικά σχήματα, παίζοντας αυθόρμητα αυτά που νιώθουν εκείνη τη στιγμή, κάτι που κάνει τον αυτοσχεδιασμό μοναδικό κι ανεπανάληπτο.
Η Jazz είναι ένα "αφρο-αμερικάνικο" μουσικό ιδίωμα, ένας χώρος συνάντησης της Αφρικανικής και Ευρωπαϊκής κουλτούρας, που δημιουργήθηκε όταν χιλιάδες άνθρωποι από περιοχές της Αφρικής (κυρίως της Δυτικής), με διαφορετικά φυλετικά, γλωσσικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά και μουσικά ιδιώματα, έφτασαν δέσμιοι στον αμερικανικό νότο.
Στοιχίζοντας μερικά δολάρια ο καθένας, πωλούνταν κι αγοράζονταν από τους λευκούς αφέντες τους, στους οποίους ανήκε η σωματική ακεραιότητα και η ίδια τους η ζωή. Ζούσαν μόνο για ένα σκοπό: να εργάζονται στις τεράστιες φυτείες βαμβακιού και καλαμποκιού που έφτιαξαν οι Ευρωπαίοι άποικοι στην αμερικανική γη, αφού προηγουμένως εξόντωσαν τους ιθαγενείς κατοίκους ("Ινδιάνους")!
Ανάμεσα στις ατέλειωτες ώρες εργασίας κι όταν το μαστίγιο του αφέντη σιγούσε από την κούραση, από τα χείλη των νέγρων δούλων έβγαινε μαζί με το βογκητό κι ένα τραγούδι, το μόνο που μπορούσε να απαλύνει τον πόνο, το μόνο που δεν τους απαγορευόταν (αρκούσε το να μην ενοχλεί τα ευαίσθητα αυτιά των "πολιτισμένων" αφεντάδων τους...).
Κι όταν, μετά από μακρόχρονες αιματοβαμμένες κοινωνικές κατακτήσεις, τα χέρια ελευθερώθηκαν από τις αλυσίδες -όχι όμως ολοκληρωτικά και οι άνθρωποι- τότε το ρυθμικό χτύπημά τους συνόδευε τη φωνή. Με το πέρασμα του χρόνου έπεσαν σε μαύρα χέρια τα πρώτα μουσικά όργανα, για να γίνουν κι αυτά εκφραστές του ονείρου της ελευθερίας. Και για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, αρκούσε ένα σάλτο -παράτολμο και παράνομο- σε κάποιο διερχόμενο τρένο, που θα τους μετέφερε όσο μακριά χρειάζονταν, ώστε να χαθούν από την επίβλεψη του αφέντη και τις συνέπειες του νόμου. Πώς να μην περάσει ο ήχος του τραίνου στη φυσαρμόνικα, για να γίνει μουσική, να γίνει πρόδρομος του Μπλουζ;
Με τον καιρό, οι νέγροι μουσικοί της Jazz γίνονται καταξιωμένοι επαγγελματίες, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν οι Kid Ory, King Oliver, Louis Armstrong, Count Basie, Ella Fitzerald, Billie Holiday, Duke Ellington κ..α.
και την Billie Holiday στο κλασικό Summertime (από την όπερα Porgy and Bess του George Gershwin)
Ας ακούσουμε τον Louis Armstorg στο When the Saints go marching in
Οι λευκοί μουσικοί, αρχικά θεωρούν τη Jazz ως κατώτερης ποιότητας μουσική. Όταν όμως ανακαλύψουν -πολύ αργότερα- τη μαγεία της, θα ηχογραφήσουν κάποια από τα πιο όμορφα κομμάτια της, όπως το Take five που ακούμε από το κουαρτέτο (=τέσσερα όργανα) του Dave Brubeck
Κι όταν η Jazz συναντηθεί με τη βραζιλιάνικη Samba, το μουσικό αποτέλεσμα που έχει την ονομασία Bossa Nova, θα αφήσει στην ιστορία της Μουσικής τα πιο δροσερά ρυθμικά κομμάτια, κομμάτια που μας προσφέρουν ένα μουσικό ταξίδι μέχρι το φεγγάρι!
Ελάτε: "Fly me to the moon" - Julie London
Fly me to the moon and let me play among the stars
Let me see what spring is like on Jupiter and Mars
In other words, hold my hand. In other words, darling, kiss me
Fill my heart with song and let me sing for ever more
You are all I long for all I worship and adore
In other words, please be true. In other words, I love you
Fill my heart with song and let me sing for ever more
You are all I long for all I worship and adore
In other words, please be true. In other words, I love you
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου